قدس آنلاین: محمدرضا باهنر در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی، با اشاره به شهادت آیت الله سید ابراهیم رئیسی و هیأت همراه، گفت: حادثه تلخی بود که اتفاق افتاد و مردم ایران در ۴۵ سال انقلاب از این دست حوادث بسیار مشاهده کردند، این مردم، صبور، شاکر و مقاوم هستند. عاقبت عشق، دلدادگی به خدا و مردم، همین سرنوشت است. همه دیدند که آیت‌الله رئیسی لحظه‌ای از خدمت کردن، دویدن، در بین مردم بودن و هم‌صحبت شدن با ضعیف‌ترین اقشار جامعه فروگذار نمی‌کرد.

وی اضافه کرد: ایشان سخت‌ترین کارها را به جان می‌خرید تا بتواند لبخندی را بر لب‌های یک شهروند، کارگر و یا یک روستایی ایرانی بنشاند. پروژه‌های بزرگی که سالیان سال معطل مانده بود، با همت، پیگیری و پشت‌کار، بالای سر کار بود و اصلا حس این را نداشت که در دفتر کار (ریاست جمهوری) بنشیند و کارها را از آنجا مدیریت کند و دستور بدهد.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر اینکه رفتار او بی‌نظیری بود، تصریح کرد: به همین دلیل عشق و محبت به آیت‌الله رئیسی در دل‌ها جا گرفته بود.

باهنر خاطرنشان کرد: از دیروز که خبر سانحه منتشر شد، ما در خبرگزاری‌ها و زیرنویس شبکه خبر مشاهده کردیم که افراد مختلف از گروه‌ها و جریانات مختلف سیاسی نسبت به این حادثه ابراز همدردی کرده بودند.

وی ابراز امیدواری کرد که مردم ایران مانند گذشته در این سختی‌ها صبوری خود را نشان بدهند و این باعث همراهی، همدلی و هم‌افزایی بیشتر برای ساختن ایرانی آبادتر، آزادتر، قوی‌تر و صبورتر شود و ما بتوانیم این انقلاب را به دست صاحب اصلی آن، امام زمان (عج) برسانیم.

دبیر کل جامعه اسلامی مهندسین تأکید کرد: آیت‌الله رئیسی یک شخصیت استثنایی بود و مردم ایران هم باید صبوری، مقاومت و دلداگی خودشان را به یاران باوفای نظام، انقلاب و مردم نشان دهند.

وزیری که دیپلماسی و میدان را همراه کرد

باهنر همچنین با اشاره به شخصیت امیرعبداللهیان وزیر فقید امور خارجه تاکید کرد: او یکی از وزرای خارجه‌ای بود که آرامش نداشت. شخصیتی نبود در جایی بنشیند و ببیند چه اتفاقی خواهد افتاد. آقای امیرعبداللهیان به سمت حوادث می‌رفت تا آنها را رقم بزند. در دولت سیزدهم مدام در حال رفت‌وآمد بود، ارتباطاتی که با کشورهای همسایه و سازمان‌های بین‌المللی برقرار بود، نشان از این داشت که به دل حادثه می‌رفت.

وی با بیان اینکه در عملیات وعده صادق و طوفان‌الاقصی دیدیم که وزیر پرکار و پرجنب و جوش و میدانی بود، گفت: یک زمانی رقابتی بین میدان و میز دیپلماسی بود، اما آقای امیرعبداللهیان نشان داد میدان و دیپلماسی می‌تواند با هم کار کند و این دو در مقابل هم قرار ندارند و همراه و هم‌افزا هستند.